Waaaaaaaaah

Zooooooooooow zeg, ik moet even tussendoor kwijt hoe mn eindgesprek net ging: ik krijg een 9 van m'n chef!! Nu ben ik in stille afwachting van wat het stagebureau op school er van gaat zeggen. Hopelijk blijft er iets van over. Maar m'n stage heb ik vast wel gehaald :) Feestje! Nog project afronden van vorig jaar en ik ben afgestudeerd. Binnen vijf dagen als het goed is.

Oei ik word gequote

Ik kwam er vandaag tot mijn schrik achter dat ik gequote wordt in regeringsmailtjes. Het Antillenhuis is een onderdeel van de Nederlandse regering en die verzamelt het belangrijkste Antilliaanse nieuws voor de media hier en in het buitenland. Als je daar ineens je naam in ziet staan is dat al raar. Maar toen ik net mezelf even googelde stond ik al helemaal verbaasd te kijken dat ze me nu ook al citeren op antillen.nu. Ja dat krijg je ervan als je zelf nieuws maakt. Wel eng nu ik me echt realiseer dat ik echt journalist ben.

Woesssh

Ik waaide gisteren over Curacao heen. Eerst een dagje winkelen met Wendy en bijna alle winkeltjes gehad. Daarna had ik nog een opdracht voor mn werk. Ik moest naar het feest van de Dolphin Academy (waar mensen met dolfijnen kunnen zwemmen). Daar hebben we van Margriet (jaja ik heb mijn contacten overal!) een rondleiding gehad in het Sea-aquarium. Inclusief dolfijnen en haaien spotten, zeesterren vasthouden en zeekomkommers -iegh- aaien. Ik was alweer helemaal blij dat ik dit allemaal kan doen. Toen kregen we na zevenen ook nog eens een lichtshow kado. Het begon boven zee te omweren en we konden de flitsen in de wolken zien. De warmte was drukkend, maar ik vond het ongelofelijk spannend allemaal.

's Avonds zouden we naar de film toe met een groepje, maar we waren al te laat. Ook hadden we nog geen tijd gehad om een hap eten naar binnen te werken, dus dat was een leuke besteding van de rest van de avond. Het ging er weer melig aantoe in het overigens prachtige restaurant 'De Kleine Wereld'. ''Hebben jullie geen gourmetstellen?" De ober fronste. "Uuuh nee sorry". Ik zat al te grinniken maar de anderen konden het nog wel even volhouden. "Kaasfondue dan?". Hihi. Later over het live bandje dat buiten op het terras aan de zee speelde: "Mogen wij ook even zingen, dan is er zometeen weer wat meer plek daar buiten." Aan het eind van de avond kon de ober ons wel schieten. Maar ik heb wel lol gehad! Voor de laatste keer met Wendy ben ik bang, want die vliegt donderdag al terug naar Nederland. Ik volg gelukkig pas twee weken later. Eerst vacancione!!

Hyper de melig

De afgelopen dagen/week zijn we hier op de redactie een beetje hyper de hyper. Dat komt voor een groot deel door de servers die crashten waardoor we allemaal informatie en telefoonnummers kwijt zijn. Een gezamenlijk dieptepunt willen veel mensen nog wel eens opvangen met humor. Onderhand heb ik een 'briefgeheim' in elkaar geknutseld: mensen kunnen naar de krant hun geheim sturen en dat wordt ondersteund met beeld (een foto of een plaatje). Deze waren met de crash ten onder gegaan, dus we bedachten er op de redactie zelf een. Dit zorgde voor hilarische teksten en beelden en resulteerde in 'Mijn vriend weet niet dat ook ik een byside heb'. Ook bestaat er hier een 'misverstand' over mijn nieuwe hobby. Volgens een aantal collega's doe ik niet aan salsa, maar aan paaldansen (afgeleid van het feit dat ik een keer met een lange jongen moest dansen op salsa toen toevallig de zoon van mijn chef kwam kijken). Na zo'n week moesten we natuurlijk gisteravond iets geks bedenken. We zijn in strandkleding in het duurste restaurant van het eiland gaan zitten tussen de jetset: Fort Nassau. Daar hebben we alleen een ijsje besteld. Voor Antilliaanse begrippen het duurste ijsje wat je kunt eten op Curacao. Maar het was gewoon ongelofelijk lachen om tussen rijke mensen te zitten en dan een doodgewoon bakje ijs te bestellen. Ik moet wel zeggen dat het ook het lekkerste ijs was wat ik ooit heb gegeten.

De mooiste dag

Ja hoor: het was weer raak vandaag. Ik mocht vergezeld van een paar knappe mariniers hun schip bekijken. De Hr. Ms. Urania ligt namelijk een weekje bij Curacao aan wal. Dit zeilschip waarop officieren worden opgeleid werd voor een ochtend beschikbaar gesteld voor de pers en enkele belangrijke mensen van de Konininklijke Marine ter Zee. Wat bleek nou: er zat een zeiltocht van twee uren aan vast. Er waren veel koude drankjes, luxe broodjes en vers fruit. Alsof dit nog niet genoeg was scheen het zonnetje erbij en spatte het koele water omhoog. Ik waan me al in een paradijsje sinds ik hier op het eiland ben, maar dit was toch helemaal het einde. Het kon blijkbaar nog beter. Dolfijnen!!! Heeeel veel dolfijnen. Ze deden allerlei kunstjes waarop van ons een applaus volgde. Er vloog er een vlak langs me heen. Wat een prachtige beesten. Mijn stage kan niet meer stuk, want deze ervaring heb ik maar weer mooi binnen.

Excuses voor de slechte foto's. De goede volgen nog (van andere mensen aan boord die niet staan te dromen als er dolfijnen voorbij springen)

Schoenen

Curacao is het schoeneneiland bij uitstek. Overal zijn schoenen en allemaal goedkoop! Feit is wel dat de vrouwen hier wat eleganter zijn dan in Nederland. En dat zie je ook weer aan -ja hoor- de schoenen. Schoenen die onze oma's dragen, verkopen ze hier niet. Wat ik in Nederland voor mezelf koop is hier bedoeld voor de oudjes (schrik) en wat de jongeren hier dragen is hipper dan hip. De hakken zijn veel hoger, het assortiment veel uitgebreider en de pasvorm beter. Nu zit ik wel met een aantal vragen:
- Hoe ga ik er op leren lopen?
- Hoe krijg ik mijn nieuwe collectie mee naar Nederland?
- Hoe ga ik ooit weer leuke (!) schoenen vinden in ons kikkerlandje?
Gisteren heb ik de hele dag gelopen op mijn nieuwe paar. Nu heb ik eerst een weekje rust en dan probeer ik het nog een keer. Het gaat best goed. Ik ben het trapje voor mijn huis al afgekomen. Voordat ik weer terug vlieg, lukt me dat nog een keer zonder hangend aan het muurtje met volle vaart tegen de mangoboom aan te vallen.

Koninginnedag

Op veler verzoek: een klein verslagje van Koninginnedag op Korsou! Het was een waanzinnig leuke dag. Overal drukte, kraampjes, warmte en heel veel eten. Veel mensen waren in het oranje gekleed en overal was muziek. Ontzettend interessant om te zien hoe een volledige stad uitloopt naar het centrum. Ik verbaas me er elk jaar ook weer over in Amsterdam. De twee steden vertonen kenmerken: ik zat even vast tussen dringende mensen op de Pontjesbrug. Heerlijk Nederlands sentiment inclusief de verschrikkelijke palingsound die erbij hoort. Gelukkig konden we de dag afsluiten met merengue en bachata in de club Asia de Cuba. Ik heb nog schoenen gekocht waar ik de komende maanden op ga leren lopen en een salsarokje voor de lessen. Dan ziet het er weer veel zwieriger uit! Vandaag is het Dag van de Arbeid, kortom: niks te doen in Willemstad behalve langdradige toespraken, hotdogfeesten en slapen.