Thursday, March 8, 2007

In een dampend busje het eiland rond

Nou, het ritme heb ik nu zeker te pakken! ’s Avonds kom ik al iets moeilijker in slaap en ’s ochtends ligt mijn bed nog veel te lekker. Verder is mijn leven niet echt vergelijkbaar meer met thuis. Als ik wakker ben, maak ik warm eten. Dat gaat in een magnetronbakje mee naar de redactie waar ik om 13.30 begin. Om 22.00 kan ik als ik geluk heb weer richting huisje. Het rijden begint al te wennen: lekker met mn raampje open cruisen, iedereen rustig rechts in laten halen en als er iets verkeerd gaat gewoon toeteren. Nee grapje, zó ingeburgerd ben ik nog niet. Al kan ik wel zeggen dat ik met de bekende Zuid-Amerikaanse busjes heb gereisd. Gewoon langs de weg gaan staan, hand opsteken en hopen dat je de goede richting op gaat. Propvol zitten ze en bepaald fris is het interieur niet te noemen. Maar wel spannend! Ik moest naar het noorden, maar kwam midden in het centrum verkreukeld en over de andere passagiers struikelend het busje uitrollen. Ander busje geprobeerd (het kost toch allemaal praktisch niks) en dat bleek ook niet goed te gaan. Maar gelukkig zijn de chauffeurs hier gek op geld. Laat de andere passagiers maar wachten: voor een gulden extra reed hij wel even om naar de plek waar ik moest zijn. Dat hoeven ze in Nederland niet te proberen.

4 comments:

Anonymous said...

Dat posted at onder jouw verslagen..... Ik mag aannemen dat dat de Nederlandse tijd is toch? dan is het dus vijf uur vroeger en dat betekend dat het al over elven was...... Denk je wel om je nachtrust!!!!(wie zou dat gezegd hebben..... ;-)))))
Spannende verhalen.

Anonymous said...

Wahahaha nee ik snap die klok niet en ik zit op de redactie tot tien uur. Dus ergens tussen 14.00 en 22.00 gebruik ik het internet. En ik slaap elke dag uit, dus dat komt wel goed... hihi

Anonymous said...

Verhaal van het busje komt bekend voor. Zoiets heb ik ook bij Maaike gelezen.

Ria de Boer

Anonymous said...

het is zeker leuk om van elkaar te lezen hoe het gaat. al is de verbinding meer dan frustrerend te noemen. wat zijn we ook een luxe kindjes!! Maaike en ik hebben onze eerste surinaams hindoestaanse maaltijd al binnen. En het was lekker! Krabbel je later!!