Finding Nemo

Eindelijk zag ik hem daar dan: Nemo! Of het hem echt was weet ik niet, maar het was wel een visje wat er erg op leek. In de helderblauwe zee van het Spaanse Water zwemmen duizenden felgekleurde visjes. Sinds kort weet ik dat ze gek zijn op brood en dat ze hun lunch het liefst nuttigen bij het gezonken schip dat niet ver de kust afligt. Op die plek moet je zijn als je gaat snorkelen. Toen we er zondagmiddag met een groep heen zouden zwemmen, heb ik bedankt. Nog geen tien minuten ervoor sprong er een grote Barracuda op uit het water. En ik mag ze niet, echt niet. Is het niet om de grote tanden, dan is het wel om het feit dat de meeste al gauw tegen de twee meter aan zitten. Daarom hield ik me dit keer bij de rand van het strand: ook daar zit vis. En daar was Nemo!! Ik schrok van de prachtige kleur, moest daarna lachen (het zeewater zat tot achter in mn keel) en toen ik naar lucht happend boven water kwam, bedacht ik me dat ik alweer de onderwatercamer was vergeten. Grrr...